Zo gaaf om aan de hand van een gortdroge opsomming van wat bepaalde jubilarissen hebben gedaan binnen een bedrijf, soms ook aan de hand van al dan niet wat vlotter gestelde vragen en een foto waar de jubilaris eerder door de directie op de daadwerkelijke dag van het bedrijfsjubileum de hand werd geschud en een attentie werd overhandigd een speech op maat voor elke jubilaris te mogen schrijven.
Dat doe ik al enige jaren tot grote tevredenheid van opdrachtgever Jongeneel Transport uit Valkenburg. Want op het jaarlijkse diner met de jubilarissen in ‘Spijs en Wijn’ in de Limes in Valkenburg wordt na elke gang door de directieleden Ruud en Ard Jongeneel een jubilaris toegesproken. Uit de reacties blijkt dat het elke keer weer een voltreffer is geworden. En om de toespraak bij de jubilaris ’te laten landen’ zo ook om deze bij familie verder ook onder de aandacht te brengen wordt deze op mijn voorstel ook mooi uitgeprint meegegeven. Een betere ambassadeur voor dit meer dan zestigjarige familiebedrijf kan je niet bedenken.
Elke keer als ik ga beginnen denk ik: ,,Hoe moet het toch goed komen?” Maar waar Maradona ooit bij een W.K.-wedstrijd hulp kreeg van ‘de hand van God’ en daardoor zelfs boven de Engelse doelman wist uit te tornen en kon scoren, krijg ik elke keer hulp van ‘de pen van God’. Ik ga zitten en de ene gedachte na het andere idee schiet me te binnen waar de basale aangeleverde feiten de bron blijven vormen. Ik zoek raakvlakken met televisie- en / of radioprogramma’s, actualiteiten en alles met een flinke knipoog. Door het ietwat absurdistisch te maken worden kleine jeukplekjes subtiel uitvergroot wat tot menig bulderende lach in dit fraaie restaurant heeft geleid.
In de tekst geef ik cursief ook tips voor hoe het voorgedragen kan worden, hoe je het kan versterken met een bepaalde lichaamstaal en soms vul ik het ook aan met een lie dat er naadloos bij past. Zo wordt zeker een echt afscheid bij een pensioen van een medewerker van Jongeneel Transport, maar ook een tijdelijk afscheid aan het einde van deze feestavond, een ‘het is jammer maar we moeten nu gaan’ van Wim de Bie. Dan is er op de eerstvolgende werkdag zeker weer wat om over te praten met elkaar.