‘Elk huwelijk is anders, dat kan ik je alvast meegeven’
‘Elk huwelijk is anders, dat kan ik je alvast meegeven’, was de uitspraak van mijn moeder toen ik haar vertelde dat ik als buitengewoon ambtenaar van de burgerlijke stand in de gemeente Katwijk zou gaan starten. Nu heeft mijn moeder veelal gelijk, al moet ik nu met mijn 53 jaar wel erkennen dat ik daar in mijn puberteit anders tegenaan keek, maar met deze uitspraak scoorde ze zeker wat betreft het huwelijk van Lex van der Klugt en Joke van Berkel wat ik vrijdag 29 juni mocht sluiten. Die dag was het gemeentehuis van Sassenheim, sinds enige jaren ook bekend onder de nieuwe gemeentenaam Teylingen, om 14.00 uur het decor van een leeftijdsverlagende impuls waarover later meer.
Ik kende Lex enigszins van de R.K.B.S. ‘de Horizon’ uit Katwijk waar hij als conciërge is ingezet en waar mijn vrouw ook werkzaam is als groepsleerkracht. Bij zijn eerste huwelijksaankondigingen in de koffiekamer meldde zij hem dat ik gaarne bereid was op een mooie, betrokken en zeer interactieve wijze het huwelijk van Lex en Joke te sluiten en… zo is het gekomen. Lex was en is een man van de geplande voorbereiding en niets werd er aan het toeval overgelaten dus op vrijdagavond 3 februari schoof ik met de auto over opgevroren en besneeuwde wegen naar de woning van Lex en Joke voor een eerste intakegesprek. De aanwezige cavia’s, Joke is een groot dierenliefhebster en werkt bij een kinderboerderij, begroetten mij ook met vrolijk gepiep waarna Lex zijn verhaal startte. En Joke vulde het aan bijgestaan door allerhande schriftjes met aantekeningen. Wat is het mooi om trouwambtenaar te zijn met zo’n aanstaand bruidspaar, want je krijgt zoveel informatie. Op maandag 25 juni ben ik weer langs gegaan, mede op verzoek van Lex, om met elkaar de puntjes op de bekende letter te zetten.
Dan proef je ook de opkomende spanning bij de verliefden en duik je als trouwambtenaar ook in de rol van ‘troubleshooter’ voor mogelijke voorziene praktische problemen. Alle plooien waren gladgestreken en ik ging mijn verhaal voorbereiden in de wetenschap dat Lex en Joke nog grote verrassingen te wachten stonden in het gemeentehuis. Die verrassingen kwamen van zijn school uit Katwijk want het kinderkoor ‘De Vrolijke Noot’, onder leiding van mijn vrouw Agnes Bol bestaande uit kinderen van verschillende groepen, zou die middag in het Sassenheimse gemeentehuis aanwezig zijn. Daar stonden ze niet alleen met de overbekende pvc – bogen met crêpepapier klaar maar… aan het einde van de huwelijkssluiting zongen en bewogen ze een tweetal liederen.
De kinderen met de autorijdende begeleiders zaten bij de huwelijksvoltrekking op het ‘balkon’ in het gemeentehuis en tot de inzet van de eerste tonen van het schitterende lied ‘Het geheim van de liefde’ hadden Lex en Joke niets in de gaten. Maar toen ontstonden er hapklare brokken in hun kelen door de rake teksten en de lieve smoeltjes die het lied muzikaal presenteerden waar ‘De Leidse Sleuteltjes’ en ‘Kinderen voor Kinderen’ nog wat van kon leren. Door de input van Lex en Joke en mijn wijze van spreken, waar het met vele humoristische knipogen en ook zeer interactief is, kwamen we aan het eind uit op de vertolking van twee liefdesliederen door kinderkoor ‘De Vrolijke Noot’. Geen enkel kind had op school iets verklapt ook al was Lex uitgebreid ‘geestelijk aan het vissen geweest naar mogelijke huwelijksondersteunende activiteiten vanuit deze doelgroep knieënknuffelaars van school’. Dit lied werd gezongen en gepresenteerd door eerder genoemd koor:
Wat is soms zacht, maar ook weer hard?
Wat laat je lachen of juist huilen?
Wat voelt er licht of zwaar en zwart?
Waar kun je soms in schuilen?
REFREIN:
De liefde, het grote geheim van de liefde,
die alle woorden te boven gaat.
De liefde, de liefde, de liefde,
die sterker is dan haat.
Is het nu wit of stralend rood
en lijkt je hart te dansen?
Wat doet soms zeer, zo zwaar als lood?
Wat geeft je nieuwe kansen?
REFREIN:
Wat sluipt soms weg, opeens en wreed
en laat jou met de vragen?
Wat slaat soms in
als een komeet
en zingt zo alle dagen?
REFREIN:
Na deze liederen en de uittocht onder de traditionele bogen door, waar de familie al bellenblazende zorgde voor de beste vervanging ooit van tien weg fladderende witte duiven, vertrok eenieder naar de feestlocatie. Dat werd ‘De Kleine Engel’ aan de Heereweg 461 te Lisse, een aanrader voor aanstaande bruidsparen in de Duin- en Bollenstreek. En de koorkinderen… zij zorgden voor een kinderrijke huwelijksvoltrekking en gingen naar Katwijk terug. Maar Lex en Joke, zij hebben deze ervaringen voor eeuwig op hun netvlies staan.
Dat Lex en Joke echte kindervrienden zijn, blijkt uit het feit dat ze een paar dagen na hun huwelijk bij de vossenjacht van de school ook in figuurlijke zin in het huwelijksbootje stapten. Ze waren gekleed als bruidspaar en als vos de hele woensdagochtend dag in een rubberbootje in de Zanderijsloot actief. Waar het woordje ‘ja’ wel allemaal niet toe kan leiden.
Wat dit huwelijk betreft had mijn moeder met haar uitspraak meer dan gelijk. Zo’n koor, zo’n lied… het geeft zoveel meer aan een huwelijksvoltrekking dan alleen het gesproken woord. En dat pakken ze Lex en Joke zeker nooit meer af. Wilt u meer weten over dit prachtige kinderkoor, kijkt u dan maar op www.devrolijkenoot.be. En wilt u meer weten over mijn werkzaamheden als trouwambtenaar dan kunt u terecht op www.gerardbol.nl